فیلم و سینما

Still Mine

Still Mine
هنوز هم متعلق به منی
محصول سال 2012 استرالیا
فیلمنامه نویس و کارگردان : مایکل گووآن
فیلمبردار: برندان استیسی
بازیگران : جیمز کرامول – ژن ویو بوژولد
ابتدای فیلم نوشته می شود که فیلم بر اساس داستان واقعی ساخته شده است , اگر هم نمی نوشت فرقی نمی کرد چون اینقدر این فیلم صادق و راستگو و زیبا است که به غیر واقعی بودن آن اصلا فکر نمی کنی
می گویند که مفهوم عشق و دوست داشتن در زندگی با هم خیلی فرق دارد.
می گویند دوست داشتن از عشق برتر است.
عشق در دریا غرق شدن است اما دوست داشتن در دریا شنا کردن است.
از عشق هرچه بیشتر بنوشی سیراب تر می شوی , ولی از دوست داشتن هر چه بیشتر تشنه تر.
دوست داشتن از روح طلوع می کند , ولی عشق از غریزه , و خیلی عبارات دیگر که جاش اینجا نیست.
تمام این  می گویند ها  در فیلم قابل لمس هست به شرطی که فیلم را دوست داشته باشی و براش وقت بزاری و تماشاش بکنی.
قصه   مرد و زنی کهنسال   که 61 سال هست صادقانه با هم زندگی می کنند .
با افزایش ناتوانی ها ی فیزیکی و بروز علائم آلزایمر در زن ,  جهت رعایت ایمنی نیاز به داشتن خانه ای با فضای کوچکتر و بدون وجود پله   احساس می شود و بدین سبب مرد با اتکا به مهارتی که درخصوص  شناخت و استفاده از  چوب و الوار وحرفه نجاری از پدرش آموخته  ,   از چوب درختان مزرعه خویش درمحل خوش منظره ای از ملک خود  که توسط همسرش انتخاب می شود شروع به ساخت   خانه ای با شرایط و امکانات مورد نیاز می کند.
بر طبق قوانین ساخت و ساز مسکن محلی   ساخت مسکن و استفاده از الوار و مصالح ساختمانی  یه یک سری کارهای اداری و اخذ مجوز های لازم نیاز دارد
مرد به این قوانین جدید اهمیتی نمی دهد و طبق عرف قدیم شروع به ساخت می کند حکم توقف احداث مسکن از طرف شهرداری ابلاغ می شود ولی مرد اهمیتی به آن نداده و ساخت خانه را به پایان می رساند .   این عمل وی ایستادگی در برابر قانون قلمداد شده   و باید در دادگاه جوابگو باشد.
فیلم با سرمایه 3 میلیون دلاری در اونتاریو/ نئو برانشویک کانادا ساخته شده است .
هدف من از معرفی چنین فیلم هائی تماشای هر از چند گاهی فیلمی از سینمای مستقل هستش تا بدور از سینمای پر سر و صدا ی معمول با آثار ناب هنر سینمای قصه گو آشنا شده و لذت ببیریم و من فکر می کنم همه باید این فیلم را تماشا کنند تا پی ببرند برای ساختن یک زندگی هیچ فوندانسیونی محکمتر از دوست داشتن همدیگر نیست .

 

E D

بیست سال اردبیل , بیست سال تهران و بعدش در مشهد . از امیر دوست داشتنی سپاسگزارم که اجازه داده در بخش سینما و فیلم یه چیزهائی بنویسم .

نوشته های مشابه

‫2 دیدگاه ها

  1. کرک: یه چیزِ خاص درمورد چوبِ صنوبر هست، اونم اینهِ که خیلی از خاطرات رو در خودش نگه می‌داره.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا